Midas Dekkers
(Haarlem, 1946) is bioloog. Als student publiceerde hij stukjes over dieren in onder andere NRC Handelsblad, de Volkskrant en de Vara-gids. Een groot deel van Dekkers' oeuvre bestaat uit bundels columns over mens en (vooral) dier. Deze persoonlijke schetsen leest hij sinds 1980 voor in het radioprogramma Vroege vogels. De volstrekt eigen - verre van stichtelijke - insteek waarmee hij zijn thema's te lijf gaat vormt een organisch geheel met zijn abrupte, plastische stijl. Dezelfde eigenzinnige toon klinkt door in zijn jeugdboeken, waarvoor hij drie Zilveren Griffels en een Vlag en Wimpel heeft ontvangen. In 1985 schreef hij het Kinderboekenweekgeschenk Houden beren echt van honing? Indrukwekkend zijn de boeken Lief dier (1992), een essay over bestialiteit, en De vergankelijkheid (1997) waarin Dekkers zich met de nodige smaak verdiept in dood, verval, het onherroepelijke voortschrijden van de tijd. Ook veel succes oogstte Dekkers met De Larf (2002), over kinderen en hun ouders. In zijn nieuwste boek, Lichamelijke oefening (2006), legt hij op ironische wijze uit dat gezwoeg in de sportschool 'umsonst' is en dat je beter regelmatig naar het café of de boekhandel kunt lopen dan naar tennisbanen en voetbalvelden rijden om je daar een uurtje in het zweet te werken.
Deel deze pagina:
Archief beschikbaar voor: Midas Dekkers
-
Op zoek naar de ziel. Deel 1: De Wetenschap
'Je ziel is een heilig iets, ze is door God ingeblazen en als je ouder wordt groeien er haartjes op.' Zo dacht men over de ziel in de Middeleeuwen. Maar hoe zit dat nu, wordt ze nog steeds door God ingeblazen en zo ja: door welke? Is de ziel biologisch te verklaren, zelfs nu we er niet langer op kunnen rekenen dat zij 21 gram weegt? Is de ziel alleen nog maar terug te vinden in de kunst, of levert ontzieling juist betere kunst op? Schrijvers, wetenschappers, filosofen, religiedeskundigen en kunstenaars gingen samen op zoek naar de ziel. Een expeditie in drie delen. Gespreksleider was Michaël Zeeman.
Strikt genomen is er geen enkel wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van de ziel. Vanuit drie wetenschappelijke disciplines lijkt een zoektocht dus een onbegonnen taak. Het was aan Midas Dekkers om de richting te bepalen. Dat deed hij met een verhaal over lichaam en ziel dat hij speciaal voor Winternachten schreef. Douwe Draaisma, hoogleraar in de geschiedenis van de psychologie, en schijfster en filosofe Désanne van Brederode reageerden vanuit hun vakgebied. Gedrieën kwamen ze tot meer inzicht in de biologische, neurologische en ethische waarde van de ziel. Nederlandstalig.
