Herkenbaar voor veel kinderen van Indische ouders: wat hebben ze weinig losgelaten over wat ze hebben meegemaakt tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Schrijvers Reggie Baay en Adriaan van Dis delen die ervaring. Onlangs verscheen van Baay Het kind met de Japanse ogen, een documentaire (anti-)oorlogsroman. Baay beschrijft hoe een jongeman in 1939 tekent voor het koloniale leger en vervolgens in Japanse krijgsgevangenschap terechtkomt. Hij moet er dwangarbeid verrichten aan de beruchte Birma-Siamspoorlijn. Na drieënhalf jaar van ontberingen wordt hij bevrijd. Hij hoopt de draad van zijn leven weer op te pakken, maar wordt direct een volgende oorlog in gestuurd: de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog die in zijn geboorteland is losgebarsten. Als na de Politionele Acties in december 1949 de soevereiniteitsoverdracht plaatsvindt, vlucht hij met zijn jonge gezin naar Nederland waar hij wordt geconfronteerd met herinneringen en trauma's.
Ook Adriaan van Dis verwerkte zijn familiegeschiedenis in zijn literaire werk. Het meest recent in Ik kom terug, een deels autobiografische roman over zijn moeder. Hierin trouwt een boerendochter met een soldaat en vertrekt naar Indië, waar ze de stuiptrekkingen van het koloniale tijdperk meemaakt. Na een lang leven van zwijgen en buitensluiten begint ze opeens te praten tegen haar zoon - aarzelende ontboezemingen over grensoverschrijdende liefde, verraad en drie oorlogen.

De schrijvers gingen in gesprek met Paul van der Gaag, bekend van VPRO's O.v.t., het radioprogramma over de actualiteit van de geschiedenis.

Programma samengesteld door Ton van de Langkruis (Writers Unlimited)
Boekverkoop in de zaal door Van Stockum Boekverkopers